-
1 dragast afturúr
-
2 dreifa/láta vaxa óreglulega
-
3 VEFJA
* * *(vef; vafða; vafiðr, vafðr, vafinn), v.1) to wrap, fold; v. e-u um höfuð sér, at höfði e-m, to wrap it round one’s head; hann tók vaðmál ok vafði at sér, and wrapped it round himself; v. e-t saman, to fold or wrap it together (vóru þar margir tötrar saman vafðir); v. e-t e-u (í e-u, með e-u), to wrap it up in a thing (barnit var vafit í dúki); meðal-kafli gulli vafiðr, a sword-haft wound with gold;2) to entangle, embroil (þú lætr Egil v. öll mál fyrir þér);3) refl., vefjast, to be wrapped (v. um fœtr e-m) to straggle (hrossin höfðu vafizt í einu lœkjarfari); to be entangled (vefjast í áhyggjum).* * *pres. vef; pret. vafði; subj. vefði; part. vafíðr, vafðr, and vafinn; [Ulf. bi-waibjan = περιβάλλειν, περικυκλουν]:—to wrap, fold; vefja dúki at höfði e-m, Nj. 200; vafðr, Bs. i. 367; þá var vafiðr fótrinn, Ísl. ii. 247; of vafit spjörrum í skúa niðr, and the legs bound with ribbons down to the shoes, Ld. 136; barnið var vafit í dúki, Fms. i. 112; barn vaft í reifum, Hom. 36; og vafði hann í reifum, … þér munuð finna barnið reifum vafið, Luke ii. 7, 12; vefja saman, Barl. 37; vápnin vafði hann í yfirhöfn sinni, Eg.; hann tók váðmál ok vafði at sér, Dropl. 20; margir tötrar saman vafðir, in a bundle, Fær. 187; tók geitskinn ok vafði um höfuð sér, Nj. 20.II. to wind, i. e. to entangle, embroil; þú lætr Egil vefja öll mál fyrir þer, Eg. 349; vefjum svá lið þeirra í flokki várum, Fms. vii. 131; vafðr af þungum glæpum, Mar.; vafiðr í villu Aríus, Ann. 492; hafa vafit sik miklu vandræði, embroiled himself, Sturl. i. 65 C; brátt ætla ek at þú fáir vafit fyrir mér, Fms. ii. 156; vefja mál, to embroil a case, Nj. 150.III. reflex. to be wrapped; at eigi vefðisk hár um höfuð honum, Landn. 146; vefjask um fætr e-m, Fs. 33; e-m vefsk tunga um tönn, see tunga.2. to saunter, straggle; þau (the horses) höfðu vafizk í einu lækjar-fari, Korm. 182; margr er vafizk hafði í flokkinum, Fms. ix. 36, v. l.; þeir fóru á Harrastaði ok vöfðusk þar, and sauntered there, Sturl. ii. 120 C.3. to be entangled; vefjask í áhyggjum, 625. 80; ek tek þat til er hánum skyldi svá mjök vefjask, Fms. vii. 277; þrályndi er hann hafði lengi í vafzk, Barl. 125; hann hafði langa stund vafzk í þessum vesaldar-veg, 197.
См. также в других словарях:
Straggle — Strag gle, v. i. [imp. & p. p. {Straggled}; p. pr. & vb. n. {Straggling}.] [Freq. of OE. straken to roam, to stroke. See {Stroke}, v. t.] 1. To wander from the direct course or way; to rove; to stray; to wander from the line of march or desert… … The Collaborative International Dictionary of English
Straggle — Strag gle, n. The act of straggling. [R.] Carlyle. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
straggle — index spread Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
straggle — (v.) c.1400, to wander from the proper path, to rove from one s companions, perhaps from a Scandinavian source (Cf. dialectal Norw. stragla to walk laboriously ), or a frequentative of straken to move, go. Specifically of soldiers from 1520s.… … Etymology dictionary
straggle — [v] wander, stray be late, dawdle, drift, lag, loiter, maunder, meander, poke, poke around, ramble, range, roam, rove, scramble, spread, straddle, string out, tail, trail; concept 151 Ant. hurry, run, rush … New thesaurus
straggle — ► VERB 1) trail slowly behind the person or people in front. 2) grow or spread out in an irregular, untidy way. ► NOUN ▪ an irregular and untidy group. DERIVATIVES straggler noun straggly adjective. ORIGIN … English terms dictionary
straggle — [strag′əl] vi. straggled, straggling [ME straglen, prob. for * straklen, freq. of straken, to go about, wander, roam] 1. to stray from the path or course, or wander from the main group 2. to wander or be scattered over a wide area; ramble 3. to… … English World dictionary
straggle — [ stræg(ə)l] ceaseless desperate fierce frantic internecine life and death straggle put up. wage a straggle unending unrelenting violent with for (a straggle against poverty; a straggle for justice; a straggle with one s conscience) … Combinatory dictionary
straggle — strag|gle [ˈstrægəl] v [I] 1.) if the people in a group straggle somewhere, they go there fairly slowly and with large spaces between them straggle in/into/through etc ▪ The children were beginning to straggle in from the playground. straggle… … Dictionary of contemporary English
straggle — [[t]stræ̱g(ə)l[/t]] straggles, straggling, straggled 1) VERB If people straggle somewhere, they move there slowly, in small groups with large, irregular gaps between them. [V prep/adv] They came straggling up the cliff road... [V prep/adv] The… … English dictionary
straggle — UK [ˈstræɡ(ə)l] / US verb [intransitive] Word forms straggle : present tense I/you/we/they straggle he/she/it straggles present participle straggling past tense straggled past participle straggled 1) to grow or spread in an untidy way 2) to move… … English dictionary